Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

Μιχάλης Σπέγγος - Ανεμόσκαλα

Ξεκίνησα αυτό το ιστολόγιο πριν από περίπου έξι χρόνια και πάντα έβρισκα συναρπαστικό να παρακολουθώ την πορεία ενός συγγραφέα μέσα από το χώρο και τον χρόνο. Μία από τις πρώτες αναρτήσεις μου το 2007 ήταν για ένα μυθιστόρημα που είχα διαβάσει και μου είχε αρέσει πάρα πολύ, το Imperium, του Μιχάλη Σπέγγου. Εκείνη τη χρονιά υπέγραφα στις εκδόσεις Λιβάνη το πρώτο μου συγγραφικό συμβόλαιο και καθώς ολοκληρωνόταν η συνάντησή μου με την εκδότρια, η κυρία Γιώτα Λιβάνη με ρώτησε αν είχα διαβάσει καθόλου Μιχάλη Σπέγγο, που τύχαινε να είναι επίσης από Γιάννενα. Αφού της είπα ότι δεν τον ήξερα, μου έκανε δώρο το Imperium λέγοντάς μου ότι είναι ο καλύτερος Έλληνας συγγραφέας του εκδοτικού οίκου. Επιστρέφοντας με το τρένο στην Πάτρα, όπου σπούδαζα, ξεκίνησα να το διαβάζω και για τις τέσσερις ώρες του ταξιδιού απομονώθηκα απόλυτα σε έναν ξεχωριστό κόσμο, ήταν σαν να είχα χαθεί σε μια λογοτεχνική νιρβάνα.

Από τότε ακολουθώ πιστά τον Μιχάλη Σπέγγο και αισθάνομαι τυχερός που διάβασα το νέο του βιβλίο, την Ανεμόσκαλα. Η Ανεμόσκαλα είναι εξαιρετικά επίκαιρη και περιγράφει το πώς ένας άνθρωπος κουβαλάει το δικό του σταυρό με φόντο μια υποβαθμισμένη γειτονιά της Αθήνας.

Η υπόθεση σύμφωνα με τη δική μου ανάγνωση: Στη σύγχρονη Αθήνα, ο Ηλίας μένει με την οικογένειά του σε μια άκρως υποβαθμισμένη γειτονιά (θα μπορούσε να είναι η Κυψέλη). Μέσα από περιστατικά της ζωής του και της ζωής των γειτόνων του, σκιαγραφείται το ζοφερό και εμπόλεμο κλίμα που κυριαρχεί σήμερα σε αυτές τις γειτονιές, που κάποτε θεωρούνταν προνομιούχες. Ο Ηλίας, παρά τα αυξανόμενα περιστατικά βίας γύρω του, αρνείται να εγκαταλείψει το πατρικό του σπίτι και πιστεύει ακράδαντα ότι η τήρηση των αρχών και των παραδόσεων είναι αρκετή για να διατηρήσει τη συνοχή της οικογένειάς του. Η ζωή του λιτή, συνήθως περνάει τις ώρες του στην εκκλησία όπου ψέλνει ή στο μίνι-μάρκετ του καλού του φίλου Αρτέμη, με τον οποίο διαφωνούν ριζικά σε θέματα ιδεολογίας. Ενδεικτικό του χαρακτήρα τού Ηλία είναι ότι κάθε χρόνο τηρεί απαράβατα το «έθιμο» να στέλνει μια ευχετήρια επιστολή στον τέως Βασιλιά της Ελλάδας, την ημέρα της ονομαστικής του εορτής. Όμως η διάβρωση του ιστού της κοινωνίας είναι ραγδαία και η ένταση κλιμακώνεται. Οι ζωές των ανθρώπων χαράσσονται από τη μια στιγμή στην άλλη. Απονομή δικαιοσύνης, θρησκευτική πίστη, παρανοημένα θαύματα, πολιτική συγκάλυψη, γκετοποίηση, ρατσισμός και έρωτες που πετιούνται στα σκουπίδια, όλα χτίζουν τη συγκλονιστική πορεία ενός ανθρώπου από το ψαλτήρι στην αγχόνη.

Ο Σπέγγος επιβεβαιώνει στην Ανεμόσκαλα τα λογοτεχνικά χαρίσματα των προηγούμενων βιβλίων του: πολύ δυνατό storytelling, φιλοσοφικό βάθος, άψογη δομή, γραφή σε υψηλό επίπεδο, ιδανικός ρυθμός που παρασέρνει τον αναγνώστη. Συνολικά ένα ποιοτικό βιβλίο που δεν παύει να είναι προσεγγίσιμο και από τον μέσο αναγνώστη, δηλαδή αυτό που προσωπικά ορίζω ως καλή λογοτεχνία.

Η Ανεμόσκαλα αφηγείται πολύ δυνατές ιστορίες καθημερινών ανθρώπων και καταφέρνει να γίνει συγκινητική μέσα στη βιαιότητά της. Στις σελίδες της αποτυπώνεται ένα τρομερό μείγμα συναισθημάτων με υπόνοιες σασπένς: καθώς τα γεγονότα ξεδιπλώνονται, μαθαίνουμε αντίστροφα την εξέλιξη αδιανόητων εγκλημάτων και στο τέλος συναντούμε ανατροπές σε επίπεδο χαρακτήρων, οι οποίες θα ικανοποιήσουν και τους αναγνώστες αστυνομικών βιβλίων.

Αν βρίσκεστε στην αναζήτηση ενός πραγματικά καλού σύγχρονου ελληνικού μυθιστορήματος, τότε η Ανεμόσκαλα αξίζει να βρεθεί στην κορυφή της λίστας σας.

>Διαβάστε κριτικές για το βιβλίο στο ιστολόγιο της Ευρυδίκης Αμανατίδου και στο Diavasame.gr.
>Αγοράστε το βιβλίο σε έντυπη ή ηλεκτρονική μορφή. 
>Ακολουθήστε τον Μιχάλη Σπέγγο στο facebook.